ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΧΡΟΝΗ ΜΙΣΣΙΟ: Ο Χρόνης Μίσσιος ως φάρος στον δρόμο της Αριστεράς...

ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΧΡΟΝΗ ΜΙΣΣΙΟ: Ο Χρόνης Μίσσιος ως φάρος στον δρόμο της Αριστεράς...: βιβλίο, ιδέες, σκέψεις... Το προλογικό σημείωμα στην επετειακή έκδοση του βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νω...

Στο HOT DOC που κυκλοφορεί: Θαλασσοδάνειο 2,5 εκατ. ευρώ στον Τράγκα από Βγενόπουλο

Ρεπορτάζ-Ειδήσεις 

Ενώ οι τράπεζες απειλούν με πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας  και τρομοκρατούν καθημερινά τον κόσμο -που ήδη είναι "πτωχευμένος" με μειωμένες συντάξεις και μισθούς στην "καλύτερη των περιπτώσεων" αν δεν έχει ήδη χάσει την δουλειά του (κοντά στα 2 εκατ. είναι οι άνεργοι σήμερα) -  από τηλεοράσεως με τα πληρωμένα παπαγαλάκια και φερέφωνα τους, τα εκατομμύρια ευρώ πάνε στους παρακάτω "κυρίους". Και η συνέχεια βέβαια, που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στο ίδιο έργο θεατές, είναι ότι οι τράπεζες "σώζονται" από την δοσίλογη τρικομματική κυβέρνηση  με το να χρεώνουν όλους εμάς στην εφορία με χαράτσια στην ΔΕΗ, ενοίκιο στις "ιδιόκτητες κατοικίες" και έτσι  χρωστάμε ένα σκασμό λεφτά από τα υπερτιμημένα κλουβιά διαμερίσματα. 

 

Στον κατάλογο των δημοσιογράφων που έχουν πάρει δάνεια εκατομμυρίων ευρώ από τις τράπεζες, δίχως εγγυήσεις και δίχως να τα επιστρέψουν ποτέ, φιγουράρει και το όνομα του Γιώργου Τράγκα.

Σύμφωνα με στοιχεία της Λαϊκής Τράπεζας, ο Γιώργος Τράγκας έχει πάρει δύο δάνεια συνολικού ποσού 2.392.000 ευρώ από τη Λαϊκή, του Αντρέα Βγενόπουλου για τα οποία δεν δόθηκε καμιά εγγύηση. Μάλιστα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της τράπεζας, το 2012, δεν αναμένεται να αποπληρωθεί με αποτέλεσμα να χαθεί το σύνολο του ποσού.

Την ίδια ώρα πολλά ερωτηματικά προκαλεί το ομολογιακό δάνειο ύψους 98 εκατ. ευρώ, το οποίο κατάφερε να εξασφαλίσει ο τηλεοπτικός σταθμός MEGA, από πέντε τράπεζες. Ένας σταθμός υπερχρεωμένος που αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα ρευστότητας και μάλιστα την ώρα που δεκάδες μεγάλες παραγωγικές επιχειρήσεις δεν παίρνουν από τις τράπεζες ούτε ένα ευρώ.

Μεγάλοι ευνοημένοι από τις τράπεζες είναι ο πρώην ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού ALTER Γιώργος Κουρής και ο διευθύνων σύμβουλος, Κώστας Γαννίκος. Η μέθοδος που χρησιμοποιούσαν έχει μείνει γνωστή ως «στρουμφάκια». Σύμφωνα με αυτή, το κανάλι προκειμένου να δανειστεί από τις τράπεζες αποτιμούσε τις άυλες αξίες του, όπως για παράδειγμα τα σίριαλ και τις εκπομπές με φουσκωμένες τιμές. Στη συνέχεια αυτή η άυλη περιουσία έμπαινε ως εγγύηση για να ληφθεί το δάνειο. Με τον τρόπο αυτό, κατόρθωσαν να λάβουν δανειοδότηση ύψους 500 εκατ. ευρώ για το ALTER, τα οποία δεν επιστράφηκαν ποτέ.

Διαβάστε τη συνέχεια στο HOT DOC που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

Δείτε το τηλεοπτικό σποτ του HOT DOC.

Για την ηλεκτρονική έκδοση κλικάρετε στο εξώφυλλο.

ντελάλης-gr: Ολόκληρη η μαρτυρία της δικηγόρου που κρατήθηκε βι...

ντελάλης-gr: Ολόκληρη η μαρτυρία της δικηγόρου που κρατήθηκε βι...: Διαβάστε τη συγκλονιστική μαρτυρία που έδωσε στην AvgiOnline η δικηγόρος, Ηλέκτρα Κούτρα, για την βίαιη κράτησή της στο Α.Τ. Πλατείας Δημο...

Τρεις ''αναστάσιμες'' αποφάσεις για δανειολήπτες από Ειρηνοδικείο

ΚΡΗΤΗ

Αναστάσιμη αισιοδοξία έφεραν οι 3 νέες αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Ιεράπετρας, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, μετά από προσφυγή υπερχρεωμένων δανειοληπτών, με την συνδρομή και καθοδήγηση της συνεργαζόμενης με την Ένωση, δικηγόρου.


Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ενωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, «οι αποφάσεις που άρχισε να εκδίδει το Ειρηνοδικείο Ιεράπετρας αυτόν τον καιρό, είναι σημαντικές, διότι «ανοίγουν» τον δρόμο στους υπερχρεωμένους καταναλωτές, να κάνουν χρήση του νόμου 3869/2010 (γνωστού ως “Νόμος Κατσέλη")». Επί των αποφάσεων, σύμφωνα με την πρόεδρο της Ενωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης Ιωάννα Μελάκη, ενδιαφέρον έχουν τα εξής στοιχεία:

1) Στην πρώτη περίπτωση, πρόκειται για ένα αγρότη ηλικίας, 57 ετών, έγγαμο, τρίτεκνο, με χρέος σε μία Τράπεζα, με 3 Τραπεζικά προϊόντα, ως οφειλέτης και ένα ως εγγυητής, συνολικού χρέους 185.799 ευρώ,. Το Ειρηνοδικείο Ιεράπετρας «αφού εξέτασε τα τεκμηριωμένα στοιχεία που κατατέθηκαν, σύμφωνα με τον νόμο 3869/2010 (γνωστού ως “Νόμος Κατσέλη’), στα πλαίσια «των ασφαλιστικών μέτρων ,απαγόρευσε κάθε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη μέχρι την ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσης που έχει οριστεί για το τέλος του έτους 2015».

2) Στη δεύτερη περίπτωση, είναι άνεργη ηλικίας 47 ετών διαζευγμένη ,μητέρα ενός ανήλικου τέκνου με χρέος σε τρεις Τράπεζες ως οφειλέτης -εγγυητής συν. ύψους χρέους 86.722 ευρώ. Το Ειρηνοδικείο Ιεραπέτρας «αφού εξέτασε τα τεκμηριωμένα στοιχεία που κατατέθηκαν, σύμφωνα με τον νόμο 3869/2010 (γνωστού ως «Νόμος Κατσέλη»), στα πλαίσια «των ασφαλιστικών μέτρων, απαγόρευσε κάθε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος της ακίνητης περιουσίας, δηλαδή μία διώροφη μονοκατοικία, συνολικής επιφάνειας 180 τ.μ περίπου,μέχρι την ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσης που έχει οριστεί για το τέλος του έτους 2015”», 

και

3) Στη τρίτη περίπτωση, η αιτούσα είναι άνεργη, ηλικίας 51 ετών σε διάσταση, μητέρα δύο παιδιών, το ένα έχει αναπηρία άνω των 67% με χρέος σε μία Τράπεζα αλλά σε πέντε Τραπεζικά προϊόντα συνολικού ύψους οφειλής 184.140 ευρώ. Το Ειρηνοδικείο Ιεραπέτρας «αφού εξέτασε τα τεκμηριωμένα στοιχεία που κατατέθηκαν, σύμφωνα με τον νόμο 3869/2010, στα πλαίσια «των ασφαλιστικών μέτρων ,απαγόρευσε κάθε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος της ακίνητης περιουσίας , δηλαδή ένα διώροφο διαμέρισμα ,συνολικής επιφάνειας 97,12 τ.μ περίπου,μέχρι την ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσης που έχει οριστεί για το τέλος του έτους 2015”».

_______________________
Πηγή: Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης.

Δημοσιεύτηκε στις 03 Μαΐου 2013

http://www.cretapress.gr/kriti/1886-treis-anastasimes-apofaseis-gia-daneioliptes-apo-eirinodikeio

USB NET: Ντοκιμαντέρ για τους «κόκκινους» έλληνες μετανάστε...

USB NET: Ντοκιμαντέρ για τους «κόκκινους» έλληνες μετανάστε...: Μ ια άγνωστη μέχρι σήμερα πτυχή της ιστορίας των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική επιχειρεί να φωτίσει το ιστορικό ντοκιμαντέρ «Ταξισυνει...

Κυκλοφόρησε το βιβλίο «O Πουλαντζάς σήμερα» (από τις εκδόσεις Νήσος και το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς)

Η καπιταλιστική κρίση και ο βίαιος, ταξικός τρόπος με τον οποίο επιδιώκεται η έξοδος από αυτήν – ιδιαίτερα στην Ελλάδα, που από το 2010 μέχρι σήμερα βρίσκεται στο γύψο των μνημονίων– επανέφερε στο προσκήνιο πολλά από τα μεγάλα θέματα που απασχόλησαν τον Νίκο Πουλαντζά στη δική του εποχή: από τον αυταρχικό κρατισμό, το φασιστικό φαινόμενο, τον ιμπεριαλισμό και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέχρι το ρόλο του κράτους, τη σχέση των αριστερών κομμάτων με τα κινήματα και φυσικά τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου προς ένα σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία

Οι συγγραφείς των κειμένων αυτού του τόμου –τα οποία πρωτοπαρουσιάστηκαν στο διεθνές συνέδριο που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς με αφορμή τη συμπλήρωση 30 ετών από το θάνατο του μεγάλου έλληνα διανοητή–, ασχολούνται με αυτά και με πολλά άλλα ζητήματα ιδιαίτερου θεωρητικού και πολιτικού ενδιαφέροντος. Περιεχόμενα Ενότητα Ι: Μαρξιστική θεωρία - Πηγές και επιδράσεις Γεράσιμος Κουζέλης Ιδεολογία και πραγματικότητα στον Μαρξ: η ανάγνωση του Πουλαντζά Τζέιμς Μάρτιν Η ηγεμονία ως επιχείρημα: Συγκρίνοντας τον Πουλαντζά με τον Γκράμσι Αριστείδης Μπαλτάς Το «Πρόγραμμα Αλτουσέρ» και η θέση του Νίκου Πουλαντζά σε αυτό Δημήτρης Καρύδας Μορφολογία του δικαίου, κράτος και οικονομικές σχέσεις Χρήστος Σίμος Πουλαντζάς vs Λακλάου: Η αντιπαράθεση αναφορικά με το κράτος Ενότητα ΙΙ: Κοινωνικές τάξεις και κοινωνικά κινήματα Χρήστος Λάσκος Ο Νίκος Πουλαντζάς και η έννοια της κοινωνικής τάξης Βάλια Αρανίτου Παραδοσιακή μικροαστική τάξη: εννοιολογικοί προσδιορισμοί Γεωργία Πετράκη Ταξικές αναδιαρθρώσεις στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία Θανάσης Τσακίρης Πουλαντζάς και κοινωνικά κινήματα: η περίπτωση του εργατικού συνδικαλισμού Ενότητα ΙII: Πολιτική εξουσία και όψεις του κράτους Άρης Στυλιανού Το κράτος στον Πουλαντζά: μια σπινοζική προσέγγιση; Κώστας Ελευθερίου Κυρίαρχο μαζικό κόμμα και κόμμα του καρτέλ. Συναντήσεις του ύστερου Πουλαντζά με τη σύγχρονη θεωρία κομμάτων. Κωστής Χατζημιχάλης Γεωγραφίες του κράτους: ο Πουλαντζάς και οι σημερινές προσεγγίσεις για το χώρο Βασίλης Ρόγγας Η σχετική αυτονομία του στρατού στο συνασπισμό εξουσίας της μετεμφυλιακής Ελλάδας Χρήστος Μπουκάλας Αντιτρομοκρατία και αυταρχικός κρατισμός Ενότητα ΙV: Πολιτική οικονομία της καπιταλιστικής διεθνοποίησης Άλεξ Ντεμίροβιτς Υπερεθνικοποίηση του κράτους και κρίση του καπιταλισμού της χρηματοπιστωτικής αγοράς Γιάννης Μηλιός και Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος Καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και ιμπεριαλιστική αλυσίδα: Ο Νίκος Πουλαντζάς απέναντι στις θεωρίες του ιμπεριαλισμού Χάρης Γολέμης Ο Πουλαντζάς στο Σιάτλ Ηρακλής Οικονόμου Ο Νίκος Πουλαντζάς ως θεωρητικός της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης Ενότητα V: Σοσιαλιστικός μετασχηματισμός και στρατηγική Μίκαελ Λεβί Δημοκρατία και σοσιαλισμός: Σκέψεις πάνω σε ένα δοκίμιο του Νίκου Πουλαντζά Ελένη Πορτάλιου Ο δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό: Η άμεση δημοκρατία των κοινωνικών κινημάτων Δημήτρης Τζανακόπουλος Αντιπροσωπευτική δημοκρατία και επαναστατική στρατηγική στον ύστερο Πουλαντζά Γιάννης Μπαλαμπανίδης Πολιτική εκπροσώπηση και πολιτικές συμμαχίες: Ο Πουλαντζάς στην ελληνική μεταπολιτευτική συγκυρία Ενότητα VΙ: Ο άνθρωπος, ο διανοούμενος, η συγκυρία Μάκης Καβουριάρης Η επικαιρότητα του έργου του Νίκου Πουλαντζά Στάθης Κουβελάκης Ο Πουλαντζάς ως οργανικός διανοούμενος Κωνσταντίνος Τσουκαλάς Η σκέψη του Πουλαντζά και η τρέχουσα συγκυρία Άγγελος Ελεφάντης Ο Νίκος Πουλαντζάς, παιδί της εποχής του Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου

Αυτοκτονίες: άνθρωποι και αριθμοί

σκίτσο του Πέτρου Τσιολάκη


Της Αλεξάνδρας Κορωναίου
Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, την τελευταία τριετία έχουν αυτοκτονήσει ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν περισσότεροι από 3.000 άνδρες και γυναίκες διαφόρων ηλικιών και κοινωνικών κατηγοριών. Σοκαρισμένη η ελληνική κοινωνία, αναγνώρισε σε αυτές τις αυτοκτονίες την πιο δραματική συνέπεια της κρίσης.

Τον τελευταίο όμως καιρό παρατηρείται μια προσπάθεια αλλαγής κλίματος.

Συστηματικά προωθείται η άποψη ότι, στον βαθμό που η αυτοκτονία είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο, κακώς ή εσκεμμένα ορισμένοι συνδέουν τις αυτοκτονίες με τα μνημονιακά μέτρα. Γνωστός μάλιστα βουλευτής της συγκυβέρνησης, αγανακτώντας με τους «λαϊκιστές αριστερούς», υποστήριξε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι είναι απαράδεκτο, όταν «ο άλλος» αυτοκτονεί «από έρωτα», να κάνουμε θέμα. Πιο κυνικός ο βουλευτής Άδωνις Γεωργιάδης εκτιμά ότι η αύξηση 17% των αυτοκτονιών είναι μικρή σε σχέση με την ένταση της κρίσης! Φαίνεται πως κάποιοι από τους πολιτικούς μας ανέμεναν πολύ περισσότερους θανάτους με τα μέτρα που εφαρμόζουν. Τόσο φυσικά! Πολύ λυπάμαι που κάποιοι δεν έτυχε να διαβάσουν την εμπειρική μελέτη του Εmile Durkheim με τίτλο «Η αυτοκτονία», η οποία δημοσιεύτηκε το 1897 και αποτελεί σήμερα βασικό εγχειρίδιο των κοινωνικών επιστημόνων. Στο κλασικό του έργο ο «πατέρας» της κοινωνιολογίας έκανε μια επιστημολογική τομή με τις ατομοκεντρικές προσεγγίσεις που αντιμετώπιζαν (και αντιμετωπίζουν) την αυτοκτονία ως αμιγώς προσωπική υπόθεση.

Ο Durkheim -χωρίς να αγνοεί παράγοντες όπως η ατομική ιδιοσυγκρασία, οι ψυχικές παθήσεις, οι παλαιότερες εμπειρίες, η κληρονομικότητα κ.ά.- διαπίστωνε ότι οι αυτοκτονίες παρουσίαζαν αύξηση μετά από μια ανατροπή της κοινωνικής ισορροπίας. Η συγκριτική του προσέγγιση, παρά τις θετικιστικές υπερβολές της εποχής, επιβεβαίωνε την παραπάνω θέση μετά τα γεγονότα του 1848 στη Γαλλία, τον πόλεμο του 1866 στη Γερμανία, την εμπορική επανάσταση στην Αγγλία (1868).

Εδώ κι έναν αιώνα επομένως γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη συσχέτιση ανάμεσα στην αυτοκτονία, τον βαθμό ένταξης των ατόμων στην κοινωνία και την κοινωνική απορρύθμιση. Οταν μάλιστα δεν υπάρχουν κανόνες σε μια κοινωνία, τότε έχουμε τη λεγόμενη «ανομική» αυτοκτονία.

Ωστόσο, η έννοια της ανομίας, που σήμερα έχει γίνει σημαία του επίσημου λόγου εναντίον των πάσης φύσεως διαμαρτυρόμενων πολιτών ή ομάδων, δεν παραπέμπει μόνο στην ατομική παραβατικότητα αλλά και στην παραβίαση κανόνων ή και νόμων από το ίδιο το κράτος και την εξουσία. Αυτή η μορφή ανομίας είναι πιο δυσανάγνωστη αλλά και πιο καταστροφική για τον ατομικό ψυχισμό, καθώς υποκρύπτει τη βαθύτερη αδυναμία της πολιτείας να ικανοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες.

Σε μια χώρα με παράδοση ελάχιστων αυτοκτονιών, η αύξηση 37% από το 2009 έως το 2011 δεν μπορεί να ερμηνεύεται ως άθροισμα ατομικών περιπτώσεων. Εκτός κι αν η οικονομική λιτότητα προκαλεί μαζική αύξηση των ερωτοχτυπημένων Ελλήνων και δεν το έχουμε καταλάβει. Η κανονικότητα των αριθμών -677 αυτοκτονίες ή απόπειρες το 2009, 830 το 2010, 927 το 2011, 690 μέχρι 23/8/2012- επιβεβαιώνει τη διαμόρφωση μιας συλλογικής ροπής προς την αυτοκτονία.

Οταν δεν υπάρχει συλλογικό όραμα, όταν τα «καλά χρόνια» ανήκουν στο παρελθόν, όταν όσοι εργάζονται ακόμη βυθίζονται απροστάτευτοι στη φτώχεια και την ανασφάλεια, τότε ο δρόμος είναι ανοιχτός στην απόγνωση, άρα και στην αυτοκτονία. Η απόγνωση είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν οι θυσίες είναι άνισα κατανεμημένες και η ανομία προέρχεται από το ίδιο το κράτος (π.χ. υποβάθμιση του προστατευτικού πλαισίου των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, καταπάτηση δικαιωμάτων κ.ά.). 

Χάνεται τότε κάθε αίσθηση δικαίου και η επίκληση του «δημόσιου συμφέροντος» μοιάζει κενή περιεχομένου. Απολύσεις, χρέη, εξευτελισμοί, ματαιώσεις και απογοητεύσεις συσσωρεύονται επικίνδυνα. Σε αυτό το πλαίσιο, η αυτοκτονία δεν είναι «παρά ένα από τα χίλια και ένα συμπτώματα της γενικευμένης, διαρκώς ανανεούμενης, κοινωνικής πάλης, από την οποία παραιτούνται τόσο πολλοί επειδή έχουν κουραστεί να βρίσκονται διαρκώς ανάμεσα στα θύματα»1.

Σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν τη ζωή τους αφόρητη, όχι επειδή έγιναν πιο ευαίσθητοι αλλά επειδή η ίδια η ζωή έγινε πραγματικά αφόρητη. Ανάμεσά τους κάποιοι επιλέγουν τον θάνατο. Το αν είναι πολλοί ή λίγοι δεν θα έπρεπε να έχει καμία σημασία. Ακόμη και μία αυτοκτονία εξαιτίας της βάρβαρης οικονομικής πολιτικής είναι απαράδεκτη κατάσταση, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.

Ας διακηρύσσουν λοιπόν κάποιοι πως δεν φταίει η εφαρμογή των μέτρων τους. Τους απαντούν οι τελευταίες λέξεις του 77χρονου συνταξιούχου που το 2012 αυτοπυροβολήθηκε στην πλατεία Συντάγματος: «Επειδή δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου, δεν μπορώ να βρω άλλον αγώνα αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για τη διατροφή μου». Λόγια γεμάτα νόημα για την ανθρώπινη ζωή απέναντι στην ανοησία, τον κυνισμό και τη βαρβαρότητα των ιθυνόντων.

__________________________
http://zeidoron.blogspot.gr